วีเซิล กระต่าย และก็ แมว
ผู้ประพันธ์ : อีสป

กระต่ายตัวหนึ่งออกมาจากรังเพื่อหาต้นวัวลเวอร์รับประทานเป็นมื้อเย็น แต่ว่ามันลืมใส่กลอนประตูบ้านของมัน รวมทั้งเมื่อมันจากไป วีเซิลตัวหนึ่งก็เดินเข้ามารวมทั้งวางท่าขรึมดังอยู่ในบ้านของตนเอง เมื่อกระต่ายกลับมาก็มองเห็นจมูกวีเซิลที่ยื่นออกมาตรงปากทางเข้าประตู ฟุดฟิดๆสูดอากาศบริสุทธิ์

กระต่ายโกรธโกรธาเท่าที่กระต่ายสักตัวจะโกรธได้ มันขอให้วีเซิผุดผ่องกไป แต่ว่าเจ้าวีเซิลกำลังสบายอกพอใจเต็มกำลัง มันเริ่มรากผลิออกแล้วด้วย

แมวแก่ฉลาดหลักแหลมตัวหนึ่งบังเอิญได้ยินการแย้งและก็เสนอตัวสะสางประเด็นนี้ให้

“เข้ามาใกล้ๆเราหน่อย” เจ้าแมวกล่าว “หูเราไม่ค่อยดี บาคาร่า เอาปากพวกเจ้าเข้ามาจ่อใกล้ๆหูเราเลยนะ ขณะที่พวกเจ้าเล่าข้อสรุปให้เราฟังน่ะ”

สัตว์ทั้งคู่ปฏิบัติตามที่แมวบอกโดยไม่เอะใจแม้แต่น้อย พริบตาเดียวนั้นพวกมันก็ตกอยู่ภายใต้อุ้งเล็บแมว คงจะไม่มีผู้ใดโต้แย้งได้ว่าการถกเถียงนั้นได้รับการสะสางเรียบ

:: นิทานประเด็นนี้สอนให้ทราบว่า ::

คนที่หนักแน่นถูกใจสะสางปัญหาโดยอาศัยข้อเด่นของตน

:: พุทธภาษิต ::

อปฺปเกนปิ เมธาวี ขว้างภเฏน วิจกฺขโณ
สมุฏฺฐาเปติเตียน อตฺตานํ อณุ อคคึว สนฺธมํ

ผู้มีปัญญาฉลาดมากย่อมตั้งตนได้ด้วยเงินลงทุนแม้น้อย
ราวกับคนจุดไฟน้อยขึ้นโดยเหตุนี้